Again, notice the mixture of perfect and present tense, the latter used to make the narrative more vivid.
Inde Hannibal, postquam cōpiās
trāns montēs Pȳrēnaeōs et fluvium Rhodanum dūxit, ad summās Alpēs vēnit. Sed
montēs altī Poenōs impediēbant. Inde Hannibal mīlitēs convocat: ‘Ō mīlitēs,’
inquit, ‘moenia Ītaliae et Rōmae trānscendistis. Nunc via erit plāna; ūnā aut
alterā pugnā arcem et caput Ītaliae in potestāte vestrā habēbitis.’ Via est
difficilis, sed Poenī struem magnam arborum faciunt, arborēs incendunt, acētum
īnfundunt. Tandem in Ītaliam perveniunt.
acētum, -ī [2/n]: vinegar
arx, arcis [3/f]: citadel
īnfundo, -ere, īnfūdī [3]: pour
in
struēs, -is [3/f]: pile; heap
Sentence structure:
[i] Inde Hannibal, ¦ postquam
cōpiās trāns montēs Pȳrēnaeōs et fluvium Rhodanum dūxit [subordinate clause of
time], ¦ [i] ad summās Alpēs vēnit [principal clause].
No comments:
Post a Comment