Hic fuit fīnis rebelliōnis Boadicēae. Sed Rōmānī nōndum tōtam īnsulam parāverant. Nam Britannia prōvincia turbulenta erat, ut Tacitus affirmat; et Britannī occidentālēs et septentriōnālēs victōriam Rōmānōrum adhūc retardant. Tōtam īnsulam pācāre cōnsilium erat Vespasiānī, nōnī prīncipis Rōmānōrum. Itaque annō duodeoctōgēsimō post Chrīstum nātum Iūliō Agricolae summum imperium legiōnum Britannicārum mandāvit. Huius virī clārī vītam Tacitus narrāvit. Uxor Tacitī fīlia Agricolae erat. Hunc virum Tacitus magnopere amābat, et memoriam eius monumentō pulchrō cōnsecrāvit: monumentum est liber ille dē vītā eius. Vir iūstus, hūmānus, clēmēns erat, sī testimōnium Tacitī vērum est.
[1] Find the
Latin:
[i] Tacitus
greatly loved this man
[ii] Tacitus
recounted the life of this … man
[iii] this was
the end
[iv] a book about his
life
[2] Tōtam īnsulam
pācāre cōnsilium erat Vespasiānī, nōnī prīncipis Rōmānōrum: the phrase
in bold is in apposition. What does that mean?
[3] Find an example
from the text of:
[i] a conditional
clause
[ii] a verb in the
pluperfect tense
[iii] the ablative
of time when
[4] Translate: Iūliō Agricolae summum imperium legiōnum Britannicārum mandāvit. In what case is Iuliō Agricolae, and why is that case used?
No comments:
Post a Comment